Γράφτηκε από τον/την Λεμονιά Περδικάκη

Δημιουργήθηκε : 14/12/2020 - 00:32:39

Ο γυιος μου βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού και φοιτά σε ΕΠΑ.Λ. με παράλληλη στήριξη. Ενώ τα παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες που φοιτούν σε ειδικά σχολεία, συνεχίζουν να πηγαίνουν κανονικά στο σχολείο κατά τη διάρκεια του δεύτερου εγκλεισμού – προφανώς επειδή έγιναν αντιληπτές οι ποικίλες και μεγάλες δυσκολίες τους που προκύπτουν από την τηλεκπαίδευση - μαθητές όπως ο γυιος μου υποχρεώνονται να κάνουν τηλεμάθημα. Όμως, το παιδί μου υπέφερε ήδη από κοινωνική απόσυρση λόγω των ιδιαιτέρων του δυσκολιών, με απίστευτη προσκόλληση στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, και πριν την υγειονομική κρίση. Οι μόνες του διέξοδοι, σχεδόν, ήταν το σχολείο, 1 – 2  προπονήσεις ατομικού αθλήματος και μία συνάντηση κατηχητικού την εβδομάδα. Ζει, δε, μόνος μαζί μου στο σπίτι. Η παρακολούθηση εκ μέρους του της εξ’ αποστάσεως εκπαίδευσης καθίσταται σχεδόν αδύνατη, καθ’ ότι είναι πολύ εύκολο να συνδέεται συγχρόνως με τα διάφορα παιχνίδια και να απορροφάται απ’ αυτά. Το αποτέλεσμα είναι ότι παίζει σχεδόν κάθε μέρα όλη μέρα ηλεκτρονικά παιχνίδια και δεν μπορεί και το βράδυ να κοιμηθεί κανονικά, καθώς και το πρωί να ξυπνήσει κανονικά. Δεν μπορώ σχεδόν ποτέ να τον πείσω να βγει λίγο έξω για να πάρει αέρα.

Θα ήθελα να παρακαλέσω να ληφθούν αυτά τα προβλήματα υπ’ όψιν από τους αρμόδιους στις αποφάσεις τους για κλείσιμο των σχολείων. Για μας οι συνέπειες είναι πραγματικά τραγικές, στον ψυχοκοινωνικό καθώς και στον μαθησιακό τομέα, με κάθε μέρα που παρατείνεται ο εκλεισμός να μετράει.  

Γράφτηκε από τον/την Δημοπουλου Χριστίνα Γονέας

Δημιουργήθηκε : 14/12/2020 - 00:32:13

Είμαι μητέρα δύο παιδιών ενος αγοριού 12 ετων και ενός κοριτσιού 6 ετων. Αρχικά θα ήθελα να σας πω και να το θέσω ως προβληματισμό πως στην παρούσα κατάσταση η οποία προκαλεί σε εμάς τους γονείς αρχικά μια γενική ανασφάλεια και ένα φόβο για το πως πρέπει να σταθούμε και να πορευτούμε μέσα σε όλο αυτό, πλήτετε η ψυχική μας υγεία πως θα σταθούμε σωστά δίπλα στα παιδιά μας. Ποιες πρέπει να είναι οι απαιτήσεις μας, μέχρι που πρέπει να φτάνει η αυστηρότητά μας σε σχέση με την ανταπόκρισή τους σε αυτό που ονομάστηκε τηλεκπαίδευση.Από προσωπική εμπειρία και μιλώντας παντα με αυτό που βιώνω καθημερινά έχω να σας πω ότι και τα δύο μου παιδιά παρόλο που προσπαθούν να προσαρμοστούν δεν τα καταφέρνουν ,το μόνο που κερδίζουμε στο τέλος κάθε ημέρας ειναι να ειμαστε ολοι εκνευρισμένοι κ τουλάχιστον 3 φορες την εβδομάδα με πονοκεφαλο. Αναρωτιέμαι λοιπόν και ερωτώ εσάς  όλους τους γονείς αλλά και τους εκπαιδευτικούς αν πραγματικά όλο αυτό που καλούμαστε να φέρουμε εις πέρας εχει κάποιο ώφελος ή απλά είναι ένα ρίσκο με πολλές μελλοντικές επιπτώσεις στην ψυχική υγέια των παιδιών μας και την σχέση μας με αυτά που με κόπο χτίζουμε καθημερινά και τώρα φτάσαμε σε ένα σημείο που οι συγκρούσεις και οι διαφωνίες μας να ειναι καθημερινές και με μεγαλύτερη ένταση....Αξίζει λοιπόν όλο αυτό; και ποιοι τελικά μπορούν να αποφασίσουν  για τα παιδιά μας;

καλές γιορτές σε όλους.

Γράφτηκε από τον/την Κοτζαγιωργη Ρένα

Δημιουργήθηκε : 13/12/2020 - 21:12:55

Καλησπερα ηθελα να ρωτησω κατα ποσο βοηθαει η μεθοδος αυτη, τα παιδια με μαθησιακες δυσκολιες.επειδη και το δικο μου παιδι ασχολειται με το ζορι με τακαθηκοντα,πρεπει ν α πιεσουμε στη φαση αυτη η να ειμαστε,ελαστικοι;Τελος παρατηρειται η ελλειψη ενδιαφεροντος για φυσικη ασκηση,ενω σπανια ντυνεται και ειναι συνηθως με πιτζαμεςπως να τα βοηθησουμε;κοιμαται αργα και ξυπναει αργα.

Γράφτηκε από τον/την Αντώνης Ανδρονίκου-Γονέας -Εκπαιδευτικός

Δημιουργήθηκε : 13/12/2020 - 21:12:40

Καλησπέρα σας. Το παιδί μας,15,5 χρονών αγόρι, με δυσλεξία και διάσπαση προσοχής, περνά κάθε μέρα 10-15 ώρες σε κινητό ή H/Y από τις οπίες οι 8 αναγκαστικά λόγω σχολείου και φρονιστηρίων.

Παρατηρούμε τα εξής σημεία: πτώση απόδοσης μαθημάτων, μειωμένος- ανεπαρκής ύπνος,αφηρημάδα,απροσεξία, απομόνωση.

Πώς μπορούμε να μειώσουμε τις  επιπτώσεις που βλέπουμε; (Υπόψιν ότι διανύει και περίοδο εφηβίας.)

Δεδομένης της απαγόρευσης της κυκλοφορίας, της ελάχιστης εξόδου του(μόνο για γυμναστική), θα θέλαμε να ρωτήσουμε με ποιούς τρόπους μπορεί να γίνει πιο ομαλή η κοινωνικοποίησή του (έχει άλλα 3 μεγαλύτερα αδέλφια στο σπίτι) Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων.

Γράφτηκε από τον/την Πηνελόπη Μπαλτζοπούλου

Δημιουργήθηκε : 13/12/2020 - 21:07:14

Γεια σας, 

Είμαι μητέρα ενός κοριτσιού 5,5 χρονών που φοιτά στο νηπιαγωγείο.

Τόσο στην τωρινή περιόδο περιορισμού, όσο και σε αυτήν του Μαρτίου-Μαϊου, παρατήρησα στην κόρη μου συμπεριφορές που μοιάζουν σαν να βιώνει ξανά άγχος αποχωρισμού, παρά το γεγονός ότι και οι 2 γονείς είμαστε παρόντες στο σπίτι, σε συνθήκη τηλεργασίας. Θέλει τουλάχιστον 1 γονέα παρόν στο ίδιο δωμάτιο κατά την διάρκεια της τηλεεκπαίδευσης, ενώ μετά από χρόνια ξυπνάει τα βράδυα και μας ψάχνει.

Θα ήθελα να σας ρωτήσω εάν τα 2 αυτά παραδείγματα συμπεριφοράς είναι ανησυχητικά και αν προτείνετε κάποιον τρόπο αντιμετώπισης.

Ευχαριστώ προκαταβολικά. 

Γράφτηκε από τον/την ΣΤΈΡΓΙΟΣ ΤΟΛΙΌΠΟΥΛΟΣ

Δημιουργήθηκε : 13/12/2020 - 12:34:23

Χαίρετε,

Υπάρχουν πολλά τεχνικά προβλήματα στις συνδέσεις. Το WebEx συχνά κολλάει καί πέφτει. Τί θα γίνει με τίς απουσίες που περνούν τά παιδιά λόγο τεχνικών προβλημάτων τόν WebEx;;;

Η μεγάλη εξάρτηση των υπολογιστών;

Η επιβάρυνση τής υγιεινής κατάστασης λόγο ακινησίας;

Γράφτηκε από τον/την Μιχ Μιχαηλ

Δημιουργήθηκε : 12/12/2020 - 19:31:00

Καλησπέρα, η κόρη μου 5,5 ετών ενώ ειναι ενα χαρούμενο κοινωνικό παιδι απο την περίοδο του πρώτου εγκλισμού, έχει εμφανίσει περίεργες αντιδράσεις. Νεύρα χωρίς λόγο θυμο προς όλους, άρνηση να πάει για περπάτημα να ξεσκάσει θέλει μονίμος σπίτι κ να είναι με όσο λιγοτερα άτομα γίνεται. Ξεσπά σε κλάμματα αν οι δασκάλες δεν της απευθύνουν αμέσως το λόγο και αν απαντήσει άλλο παιδί ενώ αυτή περιμένει με το χέρι σηκωμένο να πάρει το λόγο με αποτέλεσμα να θυμώνει με τους συμμαθητές της και να λέει οτι δεν την αγαπάει πλεον κανείς. Επίσης ενώ πριν ήθελε πάντα να είναι προσεγμένες και ολοκληρωμένες οι εργασίες της πλέον γίνονται με παρακάλια ή οι μισές καθώς δεν την πιέζω πολύ απο φόβο μην γίνει χειρότερα. πως θα διαχειριστούμε την κατάσταση αυτή?

Γράφτηκε από τον/την Μαρια αντωνιου

Δημιουργήθηκε : 11/12/2020 - 15:48:59

Καλησπερα σας η μικρη μου 5 ετων που φοιτα στο νηπιαγωγειο ενω με το ζορι θελει να κανει μαθηματα δεν εχει ομως προβλημα να παιζει ατελειωτες ωρες διαφορα παιχνιδια.

Δυστυχως δεν εχει αδερφακια και εχουμε τοσο προσπαθησει να την απομακρυνουμε αλλα δεν τα καταφερνουμε ελαχιστες φορες.

Πειτε μας σας παρσκαλω τροπους να την αποκολλησουμε ;;;

Δημιουργήθηκε : 11/12/2020 - 15:41:30

Τα παιδιά μας βρίσκονται καθημερινά όλη μέρα μπροστά στην οθόνη. Σχολείο, αγγλικά κλπ όλα γίνονται πλέον διαδικτυακά. Το πρόβλημα είναι ότι και τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας όχι μόνον κάθονται ευχαρίστως, για να παίξουν τα αγαπημένα τους παιγνίδια και για να σερφάρουν, αλλά κυριολεκτικά δεν ξεκολλάνε από τις οθόνες.

Τους υπενθυμίζουμε συνεχώς πόσο βλαβερό είναι για την υγεία τους, αλλά κανένα λογικό επιχείρημα δεν φαίνεται να τους πείθει τουλάχιστον στην πράξη. Υπάρχουν στιγμές που ούτε ακούν αυτό που τους λέμε, κυριολεκτικά. Τόσο απορροφημένα είναι. Φοβάμαι πως έχουμε να κάνουμε με εξάρτηση.

Κάποτε κάναμε συμφωνίες μαζί τους, ότι θα παίξουν το σαββατοκύριακο ή αφού τελειώσουν τα μαθήματα. Αν χρειαζόταν κρύβαμε προσωρινά το λάπτοπ. Τώρα έχει χαθεί κάθε όριο.

Πώς θα το βρούμε αυτό το όριο, το ευλογημένο; 

Δημιουργήθηκε : 11/12/2020 - 11:13:30

Καλημέρα σας

Είμαι γονιός ενός παιδιού νηπιαγωγείου 5,5 ετών.

Πως μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά με τις νέες αυτές συνθήκες την απότομη αλλαγή της καθημερινότητας τους, την απώλεια της ελευθερίας τους, την έλλειψη της κοινωνικής επαφής  που είναι και τόσο σημαντική για μικρούς και μεγάλους, και τα αισθήματα που βιώνουν λόγω αυτής δεδομένου ότι η ψυχολογία όλων μας στο σπίτι έχει επηρεαστεί. Υπάρχει μια έντονη ανάγκη για προσοχή όλη μέρα που εκδηλώνεται με γκρίνια και νεύρα, αντιδραστικότητα, προσκόλληση,  άρνηση για βόλτα εφόσον δεν γίνεται να βρεθούμε με άλλη παρέα και από την άλλη  οι υποχρεώσεις του γονέα στην εργασία και όχι μόνο  συνεχίζονται. Πως μπορούμε πρακτικά να διαχειριστούμε αυτές τις καταστάσεις που προκύπτουν μέσα στο σπίτι, το άγχος  και το στρες που νιώθουν, στη παρούσα  φάση. Τι μακροχρόνιες επιπτώσεις μπορεί να έχει όλη αυτή η κατάσταση στη ψυχολογία των παιδιών,  και πως μπορούμε  πρακτικά να βοηθήσουμε.

Normal 0 false false false EL X-NONE X-NONE /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin-top:0cm; mso-para-margin-right:0cm; mso-para-margin-bottom:10.0pt; mso-para-margin-left:0cm; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-theme-font:minor-bidi; mso-fareast-language:EN-US;}