ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

Η Περιφερειακή Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας στο πλαίσιο των δράσεων του Παρατηρητηρίου Διαχείρισης Κρίσεων διοργανώνει διαδικτυακή επιμορφωτική συνάντηση με θέμα: «Ψυχοπαιδαγωγικές επιπτώσεις της πανδημίας και αντιμετώπισή τους»

 

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΥΠΟΒΛΗΘΗΚΑΝΕ ON LINE

Αναλογία σύγχρονης και ασύγχρονης εκπαιδευσης

Θα ήθελα να ρωτήσω ποια είναι η επιστημονικα πιο αποδεκτή αναλογία μεταξύ σύγχρονης και ασύγχρονης εκπαιδευσης σε ένα πρόγραμμα εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. 

Ποια δεδομένα πιστεύετε ότι εκτίμησε το υπουργείο για να επιλέξει την υλοποίηση εξ αποστάσεως εκπαίδευσης μόνο μεσω σύγχρονης (τηλεδιάσκεψη). 

Η παραμονή μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή για 6-8 την ημέρα (μαζί με εξωσχολικές δραστηριότητες) σε συνθήκες εγκλεισμού, ποιες ψυχοσωματικές συνέπειες μπορεί να προκληθούν στα παιδιά ανάλογα με την ηλικία; 

Για πόσο διάστημα μπορεί να αντέξει ένα παιδί σε αυτές τις συνθήκες ;

Ευχαριστώ πολύ

 

Προστασία τηε υγείας των μαθητών από την Ασύρματη Πρόσβαση στο Διαδίκτυο

Πλήθος πρόσφατων ερευνών αποδεικνύουν ότι η έκθεση των ανθρώπων σε ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία επηρεάζει αρνητικά την υγεία τους, ειδικά των παιδιών.

Στην Κύπρο υπάρχει οδηγός ασφαλούς αξιοποίηοης του διαδικτύου

http://paidi.com.cy/covid-19-odigos-ensyrmatou-diadiktyou/

με έμφαση στην ενσύρματη σύνδεση.

Στην χώρα μας δυστυχώς δεν υπάρχει καμία μέριμνα.

Μήπως ο κίνδυνος είναι πολύ μεγάλος για την υγεία των παιδιών, που χρησιμποιούν το wifi ή τα δεδομένα του κινητού τους για την εξ'αποστάσεως εκπαίδευση;

Κάποιες φορές τα αποτελέσματα δεν είναι άμεσα αλλά χρειάζονται χρόνο για να εκδηλωθούν.

Μήπως στο όνομα της προστασίας της κοινότητας από την covid19, αφήνουμε τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς αλλά και όσους κατοικούν μαζί τους (πιθανώς ηλικιωμένοι, έγκυες, ασθενείς) πολύ εκτιθεμένους;

Θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί η Αρχή της Προφύλαξης και να εξασφαλιστεί η ενσύρματη πρόσβαση στην εξ'αποστάσεως για όλους του μαθητές και τους εκπαιδευτικούς;

 

ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

Καλησπέρα σας.

θα ήθελα να επισημάνω τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα παιδιά που υποστηρίζονται από ειδική αγωγή. Εδώ και κάμποσα χρόνια προσπαθούμε και δουλεύουμε ένα παιδί για να φτάσει να είναι ισάξιο και αντάξιο με τα άλλα παιδιά της τάξης και γενικότερα του συνόλου. Αυτή την περίοδο της διαδικτυακής επικοινωνίας με την δασκάλα του και τους υπόλοιπους μαθητές το παιδί μας ζει μια έντονη συναισθηματική φόρτιση την οποία δεν μπορεί να την διαχειριστεί. Για παράδειγμα σε έντονη χαρά και σωματική άσκηση ξεσπάει σε αντικείμενα που τραβάει ή ρίχνει κάτω. Δυσκολεύεται να εκφραστεί και να χρησιμοποιήσει τον λόγο του για επικοινωνία. Επίσης ξεκίνησε να κάνει υστεροτυπίες όπως το ανοιγοκλήσιμο των ματιών και άλλα όπως όταν ήταν 3 ετών. Εν κατακλίδει η μάθηση μακριά απο την δασκάλα του ειδικής αγωγής είναι δυσκολότερη και το σπίτι φαίνεται ότι δεν επαρκή για τα ερεθίσματα που έχει ανάγκη να δέχεται. Ευχαριστώ

Παιδιά που δεν συμμετέχουν στην τηλεκπαίδευση

Καλησπέρα σας!

Πώς μπορούμε να διαχειριστούμε περιπτώσεις παιδιών που δεν συμμετέχουν στην συγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση; Τι κάνουμε όταν το παιδί (π.χ. λόγω ΔΕΠΥ) αδυνατεί να συγκεντρωθεί και να παρακολουθήσει, ματαιώνεται και δεν θέλει καθόλου να μπαίνει στα μαθήματα; Πώς στηρίζουμε ψυχολογικά το παιδί, ώστε να ενδυναμωθεί η αυτοπεποίθησή του, αλλά και τη μαμά που έχει πλέον αναλάβει ρόλο "δασκάλας" στο σπίτι και ζορίζεται;

Επιπλέον, καθώς τώρα με την τηλεκπαίδευση "μπαίνουμε" κατά κάποιο τρόπο μέσα στην οικογένεια, πώς αντιδρούμε σε περιπτώσεις απειλών των γονέων για σωματική βία στη διαδικτυακή τάξη, ώστε και να μην ακυρώσουμε τους γονείς μπροστά στα παιδιά, κάτι που θα διαταράξει τη μεταξύ μας σχέση, αλλά και να προστατεύουμε τα παιδιά;

 

Αγωνία, κούραση, στρες, burnout

Είμαι εκπαιδευτικός και έχω δύο παιδιά δημοτικού. Πολλοί παράγοντες όπως οικονομικές δυσκολίες, το άγχος μην κολλήσουμε (αν και προσέχουμε όσο μπορούμε) και μεταφέρουμε τον ιό στο περιβάλλον μας πχ. γονείς, οι ατελείωτες ώρες μπροστά στην οθόνη που δε σταματούν ούτε μετά το μάθημα (τόσο για εμάς όσο και για τα παιδιά), η άκρως αγχωτική τοποθέτηση των φορέων και ΜΜΕ: να μην πηγαίνουμε πουθενά, απουσία κάθε κοινωνικής επαφής, εγκλεισμός μακροχρόνιος και πολλά άλλα που όλοι τα βιώνουμε συνιστούν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ που οδηγεί σε κατάθλιψη, στρες, αίσθηση ματαιότητας, κυρίως για όσους τηρούν ευλαβικά τα μέτρα. Τα παιδιά μου παραπονιούνται για πονοκεφάλους στο τέλος του μαθήματος, δεν θέλουν να βγούν έξω, δεν μπορούν να κοιμηθούν, κοιμούνται πολύ αργά ακόμα κι αν ξαπλώσουν νωρίς, βλέπω την απελπισία στα μάτια των ηλικιωμένων συγγενών μου, πλέον νοιώθουμε μόνοι στον αγώνα και την προσπάθεια που κάνουμε τόσο καιρό. Υπάρχει σχεδιασμός για ψυχική ενδυνάμωση καθώς όλα αυτά θα συνεχιστούν για αρκετό καιρό νομίζω. Ευχαριστώ

Ο ρόλος των ενηλίκων

Είμαι δασκάλα με προϋπηρεσία 20 χρόνων και ποτέ έως τώρα δε βαρυγκόμησα για τις ατελείωτες εργατοώρες που αφιέρωνα στην εργασία και στην επιμόρφωσή μου. Είναι η πρώτη φορά που αισθάνομαι ως η "χρήσιμη ηλίθια", καθώς καλούμαι να εξυπηρετήσω μια κατάσταση με τη διαχείριση της οποίας διαφωνώ κάθετα. Αρνούμαι την εργαλειοποίση του COVID-19 για τα όσα τεκταίνονται αυτή τη στιγμή στα της Εκπαίδευσης. Η κατάρτιση και η εμπειρία μου με βοηθούν να καταλάβω ότι σίγουρα υπάρχει αποτελεσματικότερος τρόπος αντιμετώπισης της κατάστασης. Αυτή τη στιγμή έχω βασικό υπαρξιακής υφής πρόβλημα σχετικό με την αποστολή μου. Πώς θα συνεχίσω; 

Ποιος είναι τελικά ο σκοπός της;

Σκοπός μας είναι τελικά να εθίσουμε τα παιδιά στις οθόνες; Δεν επιτρέπουμε στο 5 ετών νήπιο παιδί μου να παρακολουθήσει ούτε ένα λεπτό "τηλεκπαίδευσης".

Αρνούμαστε και εγώ και ο πατέρας της κατηγορηματικά.

Πως θεωρεί το Υπουργείο οτι βοηθάει όλο αυτό τα νήπια;

Με εκτίμηση

Μια νηπιαγωγός

Γονέας

Καλή σας μέρα. Η ερώτηση που έχω να κάνω έχει σχέση με την προσέγγιση ενός παιδιού 17 ετών μέσα στις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί λόγω πανδημίας, lock down κτλ. Το γεγονός του εγκλεισμού, το ότι τα παιδιά αναγκαστικά βρίσκονται μπροστά στην οθόνη ενός υπολογιστή καθημερινά για 12 με 14 ώρες(7 για το σχολείο, 4 για το φροντιστήριο και άλλες 2 - 3 προκειμένου να να κάνουν και να αποστείλουν ηλεκτρονικά τα καθήκοντα τους σε σχολείο και φροντιστήριο αντίστοιχα),σε συνδυασμό με μια αύξηση του όγκου των καθηκόντων κυρίως στο σχολείο (γιατί πρέπει να προλάβουμε την ύλη), έχει δημιουργήσει μια  κατάσταση ψυχολογική στα όρια της κατάρρευσης. Αποτέλεσμα των παραπάνω και λόγω έλλειψης εναλλακτικών τρόπων αποφορτισης όπως δραστηριότητες, εκδρομές παρέα με φίλους κ.α. είναι η εκδήλωση μιας συμπεριφοράς εντελώς αλλοπρόσαλλης που οδηγεί σε απαιτήσεις και ενέργειες που πριν 2 μήνες δεν υπήρχαν ούτε στην σφαίρα της φαντασίας του όπως για παράδειγμα, ξύρισμα κεφαλιού, βάψιμο μαλλιών σε χρώματα όπως μοβ, πράσινο, ροζ.Η ερώτηση που έχω να κάνω λοιπόν πως προσεγγίζω ένα παιδί σε αυτή την ψυχολογική κατάσταση.

Σας ευχαριστώ. 

Απάντηση καθηγητών προς τα ερωτήματα σας κ τα δικά μας...

Έχω ένα παιδί πολύ υπερκινητικο κ με δυσλεξία στην 3 Γυμνασίου.. Αργήσαμε αλλά πήραμε το χαρτί που επιτρέπει να μην φοράει μάσκα λόγω της πάθησης.. Αργήσαμε σε λογικά πλαίσια λόγω της κατάστασης που περνάει όλη η Ελλάδα, μας διευκρινησαν ότι οι απουσίες θα σβηστούν για όσες ώρες δεν άντεξε μέσα στο μάθημα κτλ. Κτλ κτλ.  Επίσης δυστυχώς για τεχνικό πρόβλημα του ΟΤΕ στην γραμμή μας δεν είχαμε Ίντερνετ στο σπίτι για μια εβδομάδα. Ειδοποιησαμε την διεύθυνση του σχολείου από την πρώτη στιγμή του προβλήματος για να μην φορτωθούν τα παιδιά με απουσίες μιας κ ήταν αδύνατον να παρακολουθήσουν από κάπου αλλού... Οι απουσίες τους εκτοξεύτηκαν στις 90 μετά από ειδοποίηση των υπευθύνων καθηγητών τους αντίστοιχα των παιδιών.. Κ το πρόβλημα που είναι;;;; Οι απουσίες;;;; Η Διευθυνση του σχολείου;;; Σας αφήνω μερικα ερωτήματα κ σας απαντώ όπως μου απάντησαν ευθέως από το σχολείο η Διευθυνση αλλά κ οι υπεύθυνοι των τάξεων κ θα καταλάβετε ότι αυτό που κάνετε δεν θα πιάσει τόπο....                   Πρέπει να δημιουργούμε κύριε μου αυτά τα προβλήματα.... Να φαίνονται ότι πολλά παιδιά δεν έχουν ίντερνετ, υπολογιστές, ταμπλετ κινητά τηλέφωνα ότι δεν μπορούν να παρακολουθήσουν αλλά κ να βαθμολογηθουν στους τέλος, θα πρέπει να ρίξουμε το σύστημα έτσι ώστε να καταλάβουν ότι η τηλεκπαιδευση δεν είναι η σωστή μέθοδος κ όλα αυτά για ένα καλό αύριο για εμάς (εκπαιδευτικούς) με ότι συνεπάγεται αυτό.. Γνωρίζετε φαντάζομαι...                                                   Κ στο επόμενο ερώτημα μου προς αυτούς... Μα τα παιδιά ενδέχεται να μείνουν από απουσίες;;; Θα αποφασίσει το συμβούλιο ήταν η απάντηση...             Λοιπόν κ. Κοπτση βάλτε μια τάξη εκεί που χρειάζεται για όλα τα παιδιά κ όχι μόνο για τα δικά μου γιατι.....;;;;;; Καταλάβατε νομίζω...